ထိုင္းသႀကၤန္မွာ ေရႏွင့္ေဖ်ာ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို သုတ္သည့္ ေပါင္ဒါအေၾကာင္း

ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဆုန္ခရမ္း (ေခၚ) သႀကၤန္နီးလာတာနဲ႔ သႀကၤန္နဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ ေရျပြတ္ေတြ သႀကၤန္အက်ႌေတြ ေစ်းကြက္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေရနဲ႔ ေဖ်ာ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို လိမ္းေလ့ ရွိသလို သႀကၤန္မွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္မ်က္ႏွာေတြကို သုတ္လိမ္းေလ့ရွိတဲ့ ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါရဲ႕ အခန္း က႑ကလည္း မျဖစ္မေန ပါလာေလ့ ရွိပါတယ္။

ေရသဘင္ပြဲကာလအတြင္း မ်က္ႏွာမွာ ေပါင္ဒါ လိမ္းထားတဲ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြဟာလည္း ထုိင္းႏွစ္ကူးပြဲေတာ္ရဲ႕ ကာလၾကာရွည္ အမွတ္အသား သေကၤတတခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း ထုိင္းေရသဘင္ပြဲရဲ႕ ရိုးရာဟာလည္း အရင္ႏွစ္ေတြကေန စတင္ ေျပာင္းလဲလာပါ တယ္။ ေငြဖလားနဲ႔ လူႀကီးသူမေတြကို ေရေလာင္းတဲ့ ရိုးရာဓေလ့ေနရာမွာ ေရႁပြတ္ေသနတ္ေတြ ေနရာယူလာၾကပါတယ္။

 

ဒါအျပင္ အမ်ိဳးသားေတြက ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါမႈန္႔ကို ေရနဲ႔ ေဖ်ာ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြ မ်က္ႏွာကို သုတ္လိမ္းရာမွာ မေတာ္မတရား လုပ္လာတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လည္း ေရသဘင္ပြဲကို အႀကီးအက်ယ္ဆင္ႏႊဲတဲ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ ဆီလြန္နဲ႔ ေကာ့ဆန္လမ္းေတြမွာ ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါမႈန္႔ အသုံးျပဳတာကို ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီႏွစ္အတြက္ေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အာဏာပိုင္ေတြက ရွင္းလင္းတဲ့မူ၀ါဒေတာ့ မခ်မွတ္ရေသးပါဘူး။ သႀကၤန္မွာ မ်က္ႏွာကို သုတ္လိမ္းတဲ့ ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါကို ထုိင္းႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္း ေလာ့ဘူရီခရိုင္မွာ အမ်ားဆုံး ထုတ္လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

 ခရိုင္ထဲမွာ အဓိက ေပါင္ဒါ လုပ္တဲ့ ရြာ ၃ ရြာ ရွိၿပီး ဟင္ေဆာင္ေကာ့ (ေက်ာက္ ၂ လုံးရြာ) ဆိုတဲ့ ရြာေလးကို မိသားစု ၆၀ ေလာက္က ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါလုပ္ရင္းနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳၾကပါတယ္။ ေပါင္ဒါလုပ္တဲ့သူေတြက မ်ိဳးဆက္တခုကေန တခုကို ဒီေပါင္ဒါ လုပ္နည္းေတြကို လက္ဆင့္ ကမ္းသလို လုပ္ပုံလုပ္နည္းကို အလုပ္လုပ္ရင္း လက္ေတြ႔သင္ယူၾကရပါတယ္။

ေပါင္ဒါလုပ္တဲ့သူေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ထိုင္းလို ေခ်ာ့ဒင္း (ေျမႀကီးလူသား)ေတြလို႔ ေခၚပါတယ္။ မိသားစုတိုင္းက ၁ လကို ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါ ၁၀ တန္ေလာက္ ထုတ္လုပ္ၾကပါတယ္။ ၁ တန္ရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ ဘတ္ ၁၅၀၀ ရွိတဲ့အတြက္ ၁ လကို မိသားစုေတြက ဘတ္ ၁၅၀၀၀ ေလာက္၀င္ေငြရွိၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သႀကၤန္ကာလမွာေတာ့ ပုံမွန္၀င္ေငြအျပင္ ၁ လကို ဘတ္ ၂ ေသာင္း ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္လို႔ ေပါင္ဒါလုပ္တဲ့ အသက္ ၅၈ ႏွစ္ ဖေယာင္းက ေျပာပါတယ္။ ဒီေပါင္ဒါကို ထုံးေက်ာက္၊ ေျမမႈန္႔အျပင္ တျခား သဘာ၀ပစၥည္းေတြနဲ႔ အဓိကထား ျပဳလုပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပဳလုပ္ရာမွာေတာ့ ပထမဆုံးေျမႀကီးကို ဆန္ခါခ်ရပါတယ္။ ဒီေနာက္ ေရနဲ႔ ေရာၿပီး ေခ်ာေမြ႔တဲ့ ေျမေစး ျဖစ္ေအာင္ ၁ ရက္၊ ၂ ရက္ေလာက္ ထားရပါတယ္။ ေျမေစးကို ေနနဲ႔ အေျခာက္ခံရတဲ့အတြက္ ေနပူထဲမွာ အၿမဲတမ္းလုပ္ကိုင္ရတာေၾကာင့္ ေပါင္ဒါ လုပ္တာဟာ ခက္ခဲတဲ့အလုပ္တခုလို႔ ထုတ္လုပ္တဲ့သူေတြက ေျပာပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ လိုအပ္သလို ပုံသြင္းရပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အ၀ိုင္းနဲ႔ ေရစက္ပုံ သ႑ာန္ အမ်ိဳးအစား ၂ မ်ိဳးလုပ္ပါတယ္။ သႀကၤန္တြင္းမွာေတာ့ ေရစက္ပုံက ပိုၿပီးေတာ့ လူႀကိဳက္ မ်ားပါတယ္။

ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါဟာ ေဆးဘက္၀င္သလို လူေတြကို အက်ိဳးေက်းဇူး အမ်ားႀကီး ရွိတဲ့အတြက္ ထုိင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ ကာလၾကာရွည္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ လယ္သမားေတြက အေရးျပားယားယံတာကို ကုသဖို႔ ဒီေပါင္ဒါမႈန္႔ကို သုံးသလို ကေလးေတြ ၀မ္းကိုက္တာကို ကုသဖို႔အတြက္ ဒီေပါင္ဒါနဲ႔ ေရနဲ႔ေရာၿပီး တိုက္ေလ့ရွိတယ္။ အေမြးတိုင္၊ အိမ္သုတ္ေဆး၊ သြားတိုက္ေဆး၊ ေျမျဖဴခဲနဲ႔ ပိုးသတ္တဲ့ ေျမျဖဴခဲေတြမွာ ဒီအမႈန္ကို ထည့္သြင္း အသုံးျပဳပါတယ္။

ဒါအျပင္ သစ္သီးၿခံေတြထဲမွာ ဒီအမႈန္ကို ဖ်န္းထားမယ္ဆိုရင္ မိႈကို ကာကြယ္ေပးႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မဲ့ကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတမ်ိဳးပါတဲ့အတြက္ ဒင္းေဆာ္ဖုန္ကို စပါးလို အလွျပဳျပင္ ကုသေပးတဲ့ ေနရာေတြမွာ အသုံးျပဳပါတယ္။ ဒါအျပင္ ဘာသာေရးပြဲေတာ္၊ လက္ထပ္ပြဲေတြ၊ လူႀကီးသူမေတြကို ကန္ေတာ့တဲ့ေနရာနဲ႔ ကားအသစ္၀ယ္ယူရာမွာ အသုံးျပဳၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါလုပ္ဖို႔ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ ရွားပါး လာတဲ့အတြက္ ထုတ္လုပ္တာကို ရပ္တန္႔ရမယ့္ အေနအထားကို ေရာက္ရွိေနပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘဲ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ အထူးသျဖင့္ ေရသဘင္ပြဲေတြမွာ ဒီေပါင္ဒါကို တလြဲသုံးတဲ့အတြက္ သူရဲ႕ပုံရိပ္ကို ထိခုိက္လာေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါ ကိုေတာ့ ထုိင္းရိုးရာအျဖစ္ လူေတြက ရႈျမင္ေနဆဲ ျဖစ္သလို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းလိုေန တယ္လို႔လည္း ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါလုပ္တဲ့ ဖေယာင္းက ေျပာပါတယ္။

ဒီအတြက္ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ေတြကို ေရသဘင္ပြဲကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆင္ႏႊဲၿပီး ဒင္းေဆာ္ဖုန္ (ေခၚ) ေပါင္ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသုံးဖို႔ ေပါင္ဒါ လုပ္တဲ့လူေတြက တိုက္တြန္း ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ထုိင္းရိုးရာကို ဆက္လက္ရွင္သန္ေအာင္ထိန္းထားႏုိင္မယ့္ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းတခုလို႔လည္း ဆုိပါတယ္။

ကိုးကား (ဘန္ေကာက္ပို႔စ္)

http://burmese.dvb.no/archives/88881