ဘုရားရွင္က-
``သာရိပုတၱရာ
မွန္တယ္။ ေပးလွဴတဲ့အလွဴဒါနဟာ ရံခါ အက်ဳိးႀကီးၿပီး ရံခါအက်ဳိးမႀကီး ျဖစ္တတ္တယ္´´လို႕
မိိန္႔ေတာ္မူတယ္။
``အရွင္ဘုရား
အလွဴရဲ႕အက်ဳိးဟာ ဘယ္အတြက္ ရံခါ အက်ဳိးႀကီးၿပီး ဘယ္အတြက္ရံခါ အက်ဳိးမႀကီးျဖစ္ ရပါ သလဲ´´လို႕
ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဘုရားရွင္က-``သာရိပုတၱရာ
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ-
(၁) ငဲ့ကြက္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၂) ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၃) သိုမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္လွ်က္
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၄) အလွဴရဲ႕အက်ဳိးကို ေနာက္ဘ၀
ခံစားရမွာပဲလို႕ရည္ရြယ္ၿပီး အလွဴကိုေပးတယ္။
အဲဒီအလွဴရွင္ဟာ ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္
နတ္ျဖစ္ျခင္းဆိုတဲ့အက်ဳိးကို ခံစားႏုိင္ခြင့္ရွိတယ္။ သူ႕အက်ဳိးေပး ကုန္သြားလွ်င္ ေအာက္ဘံုသို႕ျပန္က်လိမ့္မယ္။
သာရိပုတၱရာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့-
(၁) ငဲ့ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၂) ေႏွာင္ဖြဲ႕တဲ့ စိတ္မရွိဘဲ
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၃) သိုမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္ဘဲ
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၄) ေနာက္ဘ၀ဆိုတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕
အေထာက္အပံ့အတြက္ မဟုတ္ပါဘဲအလွဴေပးျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့တရား ျဖစ္တယ္လို႕ႏွလံုးသြင္းၿပီး
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၅) မိဘ႐ုိးရာေရွးအခါက
ျပဳခဲ့တဲ့တရားမို႕ မိဘဘိုးဘြားတို႕ရဲ႕အစဥ္ကိုမပ်က္ေစခ်င္လို႕ အလွဴကိုေပး တယ္။
(၆) ရဟန္းဆိုတာ လူတို႕လို၀မ္းေရးအတြက္အျခားအလုပ္မ်ဳိး
လုပ္ကိုင္ႏုိင္ခြင့္မရွိဘူး။ အလွဴခံစားတဲ့ အလုပ္မွ် သာ ရွိတယ္။ အျခားအလုပ္မ်ဳိးလုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိတဲ့
ငါတို႕က လုပ္ကိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ရဟန္းတို႕အား အထိုက္ အေလွ်ာက္ ေပး လွဴသင့္ တယ္လို႕ယူဆၿပီး
အလွဴကိုေပးတယ္။
(၇) အလွဴရွင္ႀကီးေတြကို
အားက်ၿပီးေတာ့လည္း ေပးလွဴတတ္ၾကတယ္။
(၈) အလွဴေပးတယ္ဆိုတာဟာ
စိတ္ကိုၾကည္လင္ေစတယ္။ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္စရာျဖစ္တယ္လို႕ ယူဆၿပီး ေပးလွဴတာ လည္းရွိတယ္။
(၉) သမထ၊ ၀ိပႆနာစိတ္ရဲ႕
အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္ အၿခံအရံျဖစ္ေအာင္အေထာက္ အပံ့ျဖစ္ေအာင္ေပးလွဴ တာ လည္းရွိတယ္။
အဲဒီလို အသီးသီးေသာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြႏွင့္
ေပးလွဴၾကရာမွာ ႐ုပ္နာမ္ကို ငဲ့ကြက္ျခင္း စသည္မရွိဘဲ သမထ ၀ိပႆနာ စိတ္ရဲ႕အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္
ေပးလွဴခဲ့လွ်င္ ထိုအလွဴဒါနဟာ ဘံုအားျဖင့္ျဗဟၼာ ဘံုေရာက္ေအာင္ အက်ဳိးေပးႏုိင္တယ္။ ပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္
အနာဂါမ္ထိေအာင္ အက်ဳိးေပးႏုိင္တယ္။ ``ခ်စ္သားသာရိပုတၱရာ အလွဴဒါနရဲ႕အက်ဳိးႀကီးျခင္းမႀကီးျခင္းဟာ
ဤလိုေပးလွဴသူရဲ႕ "စိတ္ဓါတ္" ကြာျခားမႈေၾကာင့္ျဖစ္ တယ္။´´
(ထီးခ်ဳိင့္ၿမိဳ႕ တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
ဒါနဟူသည္မွ-)
No comments:
Post a Comment