"၁၀-ႏွစ္သက္တမ္း၊ ၾကားေစညႊန္း၊ ကၽြတ္တမ္းသံေဝရလိမ့္တည္း"

(၁၀-ႏွစ္သက္တမ္းအခ်ိန္)

ရဟန္းတို႔ ဤလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ ဆယ္ႏွစ္ အသက္ရွည္အံ့ေသာ အခါမ်ဳိးသည္ ျဖစ္လတံၱ႕။

ရဟန္းတို႔ လူတို႔သည္ ဆယ္ႏွစ္သာ အသက္ရွည္ကုန္လတ္ေသာ္ ငါးႏွစ္အရြယ္ရွိ သတို႔သမီးတို႔သည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားႏိုင္ေသာ အရြယ္ေရာက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတံၱ႕။ ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ ဤျမတ္ေသာ အရသာတို႔သည္ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္လတံၱ႕။

ဤသည္တို႔ကား အဘယ္နည္းဟူမူ -

ေထာပတ္ ဆီဦး ဆီ ပ်ား တင္လဲ ဆား ဤသည္တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၌ လူးထမင္းသည္ စားဖြယ္တို႔တြင္ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္လတံၱ႕။ ရဟန္းတို႔ ယခုအခါ စားဖြယ္တို႔တြင္ အသားေရာေသာ သေလးထမင္းသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ သကဲ့သို႔ ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔ ၌ လူးထမင္းသည္ စားဖြယ္ တို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္လတံၱ႕။

....................................................

(ကုသိုလ္တရားေတြ ကြယ္လိမ့္မည္၊ အကုသိုလ္တရားေတြ ထြန္းလိမ့္မည္)

ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌

- ကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးတို႔သည္ အႂကြင္းမဲ့ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္လတၱံ႕။

- အကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးတို႔သည္ အလြန္လွ်င္ ထြန္းပကုန္လတံၱ႕။

- ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ ေကာင္းမႈဟူေသာ အမည္မွ်သည္လည္း မရွိလတံၱ႕၊

- ေကာင္းမႈကို ျပဳသူကား အဘယ္မွာ ရွိလတံၱ႕နည္း။

..............................................

(မဟုတ္တာလုပ္သူမွ လူစြမ္းေကာင္း)

ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔တြင္

-အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ

-အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ

-သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ၊

- ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ၊

- အမ်ဳိးတို႔၌ ႀကီးေသာသူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ မျပဳသူတို႔သည္ ပူေဇာ္ခံထိုက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္ လတံၱ႕၊

ခ်ီးမြမ္းခံထိုက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတံၱ႕။

ရဟန္းတို႔ ယခုအခါ

-အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူ

-အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူ

-သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူ

- ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူ

- အမ်ဳိးတို႔၌ ႀကီးေသာ သူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ ျပဳသူတို႔သည္ ပူေဇာ္ခံထိုက္သူ ခ်ီးမြမ္းခံထိုက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္သကဲ့သို႔ ......

ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ဆယ္ႏွစ္ အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔တြင္ အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳသူ အမ်ဳိး၌ ႀကီးေသာ သူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝတ္မႈ မျပဳသူ တို႔သည္ ပူေဇာ္ခံထိုက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတံၱ႕၊ ခ်ီးမြမ္းခံထိုက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတံၱ႕။

..................................

(အမိ, မိႀကီး, မိေထြး, ဆရာ့မယားဟူ၍ မေရွာင္ၿပီ)

ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌

-အမိဟူ၍လည္းေကာင္း

-မိႀကီး မိေထြးဟူ၍လည္း ေကာင္း

-အရီးႀကီး အရီးေလးဟူ၍လည္းေကာင္း

-ဆရာ့မယားဟူ၍လည္းေကာင္း

-အေလးအျမတ္ ျပဳထိုက္သူ (ဘႀကီး ဘေထြးစသည္) တို႔၏ မယားဟူ၍လည္းေကာင္း (႐ိုေသေလးျမတ္ေသာ စိတ္) မျဖစ္လတၱံ႕၊

-ဆိတ္ သိုး ၾကက္ ဝက္ ေခြး ေျမေခြးတို႔ကဲ့သို႔ ေလာကသည္ ေရာယွက္ ႐ႈပ္ေထြး (စည္းကမ္းပ်က္) ျခင္းသို႔ ေရာက္လတံၱ႕။

..............................................

(မလိုမုန္းတီး ပ်က္စီးေစလိုၾကျခင္း ျပင္းစြာျဖစ္ၾကလိမ့္မည္)

ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ အခ်င္းခ်င္း ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္း ထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုသည့္စိတ္ ရွိျခင္း သည္ ထင္ရွားျဖစ္လတံၱ႕။

-အမိကလည္း သား၌ သားကလည္း အမိ၌၊

-အဖကလည္း သား၌ သား ကလည္း အဖ၌၊

- ေမာင္ကလည္း ႏွမ၌ ႏွမကလည္း ေမာင္၌ ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္းသည္ ျဖစ္ ေပၚလတံၱ႕။

ရဟန္းတို႔ သား သမင္ကို ေတြ႕ျမင္ေသာ္ သားမုဆိုးအား ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္း သည္ ျဖစ္ေပၚသကဲ့သို႔......

ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ေသာ လူတို႔၌ ထိုသတၱဝါတို႔ အခ်င္း ခ်င္း ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္းသည္ ျဖစ္ေပၚလတၱံ႕။ အမိကလည္း သား၌ သားကလည္း အမိ၌၊ အဖကလည္း သား၌ သားကလည္း အဖ၌၊ ေမာင္ကလည္း ႏွမ၌ ႏွမကလည္း ေမာင္၌ ျပင္းထန္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပင္းထန္ေသာ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ျပင္းထန္ေသာ မလိုမုန္းထားျခင္း ျပင္းထန္ေသာ သတ္လိုစိတ္ရွိျခင္းသည္ ျဖစ္ေပၚလတံၱ႕။

...............................................

(သတၳႏၲရကပ္- လက္နက္ေဘးၾကီး ဆိုက္လိမ့္မည္)

၁ဝ၄။ ရဟန္းတို႔ ဆယ္ႏွစ္အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၌

-ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး သတၳႏၲရကပ္ ဆိုက္လတၱံ႕။

-ထိုသူတို႔ အခ်င္းခ်င္း သားေကာင္ဟု မွတ္ၾကကုန္လတၱံ႕။

- ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္တို႔သည္ ထိုသူတို႔၏ လက္တို႔၌ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္လတၱံ႕။

-ထိုသူတို႔သည္ ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္ျဖင့္ ''ဤသည္ ကား သားေကာင္တည္း၊ ဤသည္ကား သားေကာင္တည္း''ဟု အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ကုန္လတၱံ႕။

..................................................

(အႀကံေကာင္းရသူ အခ်ိဳ႕ ရွိလိမ့္မည္)

ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ ထိုသတၱဝါတို႔တြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ သတၱဝါတို႔အား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္လတၱံ႕၊ ''ငါတို႔ သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် မသတ္ကုန္အံ့၊ ငါတို႔ကိုလည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ မသတ္ေစသတည္း၊ ငါတို႔သည္ ျမက္ေတာသို႔လည္းေကာင္း ခ်ဳံႏြယ္ေတာသို႔လည္းေကာင္း သစ္ပင္ေတာသို႔လည္းေကာင္း ေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ျမစ္လယ္ကြၽန္းသို႔လည္းေကာင္း ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားသို႔လည္းေကာင္း ဝင္၍ ေတာသစ္ ျမစ္ ေတာသစ္သီးလွ်င္ အစာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ မွ်တေနရပါကုန္မူကား ေကာင္းေလစြ''ဟု (အၾကံ ျဖစ္ လတၱံ႕)။

ထိုသူတို႔သည္ ျမက္ေတာသို႔လည္းေကာင္း ခ်ဳံႏြယ္ေတာသို႔လည္းေကာင္း သစ္ပင္ေတာသို႔လည္း ေကာင္း ေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ျမစ္လယ္ကြၽန္းသို႔လည္းေကာင္း ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားသို႔လည္းေကာင္း ဝင္၍ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ေတာသစ္ျမစ္ ေတာသစ္သီးလွ်င္ အစာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ မွ်တေနကုန္လတၱံ႕။ ထိုသူတို႔ သည္ ခုနစ္ရက္လြန္သျဖင့္ ျမက္ေတာ ခ်ဳံႏြယ္ေတာ သစ္ပင္ေတာ ေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ျမစ္လယ္ကြၽန္း ၊ ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားမွ ထြက္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ေပြ႕ဖက္ကုန္လ်က္ ''အခ်င္းတို႔ သတၱဝါတို႔ကို ျမင္ရကုန္ ေသး၏၊ ငါ အသက္ရွင္သကဲ့သို႔ သင္လည္း အသက္ရွင္ေပ၏၊ သတၱဝါတို႔ကို ျမင္ရကုန္ေသး၏၊ ငါ အသက္ ရွင္သကဲ့သို႔ သင္လည္း အသက္ရွင္ေပ၏''ဟု မိမိႏွင့္ သေဘာတူသည္ကို ျပဳကုန္လတၱံ႕၊ သက္သာရာ ရကုန္လတၱံ႕။

...........................................

(အသက္ အဆင္း စသည္ တိုးပြါးျခင္း အေၾကာင္း)

၁ဝ၅။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ ထိုသတၱဝါတို႔အား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္လတၱံ႕၊

- ''ငါတို႔သည္ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ မ်ားစြာေသာ အေဆြအမ်ဳိးတို႔၏ ဆံုး႐ႈံးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊

- ငါတို႔သည္ ကုသိုလ္ကို ျပဳၾကရမူ ေကာင္းေလစြ၊ အဘယ္ကုသိုလ္ကို ျပဳၾကရပါမည္နည္း၊

- ငါတို႔သည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ဤကုသိုလ္တရား ကို က်င့္ၾကံရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု (အၾကံျဖစ္လတၱံ႕)။

ထိုသူတို႔သည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ကုန့္လတၱံ႕၊ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ကုန္လတၱံ႕၊

ထိုသူတို႔သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္လတၱံ႕၊

အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြါး ကုန္လတၱံ႕၊

အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္ေသာ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္ေသာ ဆယ္ႏွစ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုသူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ ရွည္ကုန္လတၱံ႕။

...................................................

ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ ထိုသတၱဝါတို႔အား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္လတၱံ႕၊

- ''ငါတို႔သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္၏၊ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္၏၊

- ငါတို႔သည္ ကုသိုလ္ကို တိုးတက္ပိုမို၍ ျပဳၾကရမူ ေကာင္းေလစြ အဘယ္ကုသိုလ္ကို ျပဳၾကရပါကုန္အံ့ နည္း၊

- ငါတို႔သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊

- ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊

- မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊

- ကုန္းေခ်ာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊

- ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊

- ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမူ၊

- သူတစ္ပါးစည္းစိမ္၌ ေရွး႐ႈၾကံျခင္းကို စြန္႔ၾကရမူ၊

- ပ်က္စီးေစလိုျခင္းကို စြန္႔ၾကရမူ၊

- မွားေသာ အယူကို စြန္႔ၾကရမူ၊ မတရားေသာ တပ္မက္ျခင္း 'အဓမၼရာဂ'၊ အလြန္အၾကဴး တပ္မက္ျခင္း 'ဝိသမေလာဘ'၊ မွားေသာ အက်င့္တရား 'မိစၧာဓမၼ'ဟူေသာ တရားသံုးမ်ဳိးတို႔ကို စြန္႔ၾကရ မူ ေကာင္းေလစြ၊

- ငါတို႔သည္ အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳၾကရမူ၊ အမ်ဳိး၌ႀကီးေသာ သူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ ျပဳၾကရမူ၊ဤသို႔ ဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္တရားကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ၾကရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု (အၾကံျဖစ္လတၱံ႕)။

ထိုသူတို႔သည္ အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕၊ အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕၊ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕၊ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕၊ အမ်ဳိး၌ ႀကီးေသာသူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ ျပဳသူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕၊ ဤဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္တရားကို ေဆာက္ တည္၍ က်င့္ကုန္လတၱံ႕။

ထိုသူတို႔သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္လတၱံ႕၊ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္လတၱံ႕၊

အသက္အားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္ေသာ အဆင္းအားျဖင့္လည္း တိုးပြါးကုန္ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔ သည္ အႏွစ္ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သား သမီးတို႔သည္ အႏွစ္ရွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ရွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ အသက္ ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္သံုးရာႏွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ သံုးရာ့ႏွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေျခာက္ရာ့ေလးဆယ္ အသက္ ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ေျခာက္ရာ့ေလးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေလးေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ေလးေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သား သမီးတို႔သည္ အႏွစ္ရွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ရွစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္ ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္လတၱံ႕၊

ရဟန္းတို႔ အႏွစ္ ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ လူတို႔၌ အႏွစ္ငါးရာ အသက္ရွိေသာ သတို႔သမီးတို႔သည္ လက္ထပ့္ထိမ္းျမားႏိုင္ေသာ အရြယ္ေရာက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕။

{ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္၊ ပါထိကဝဂ္၊ စကၠဝတၱိသုတ္ မွ ေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပသည္}