သာသနာ႔
အႏၱရာယ္ ဟူသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူၿပီး၍ ရက္ပိုင္းအတြင္း၌ ပင္
ေပၚေပါက္ခဲ႔သည္ ဆိုရေပမည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
ပံ့သကူဒုကုဋ္ သကၤန္းကို ခံယူရရွိေသာ ဓုတင္ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ရ “အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္”သည္
ေနာက္ပါရဟန္း(၅၀၀)ျဖင့္“ပါ၀ါျပည္”မွ“ကုသိနာရံု”သို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားအား ဖူးေျမာ္ရန္
ၾကြေတာ္မူလာစဥ္လမ္းခရီးအလယ္ ၌ တကၠတြန္းတစ္ဦးထံမွ “ကုသိနာရံု၊မလႅာမင္း
အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၀ယ္ ဗုဒၶဘုရားရွင္
ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူသည္မွာ(၇)ရက္ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း” သတင္းစကား ၾကားသိရ၍
ရဟန္းတစ္ခ်ိဳ႕ ယူႀကံဳးမရ ငိုေၾကြးၾကရာ၊ေတာထြက္ရဟန္းႀကီး“သုဘဒ္”မွ-
“ငါ့ရွင္တို႔ငိုယိုပူေဆြးျခင္းမျဖစ္ကုန္နွင့္၊ယခုငါတို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာဆိုေနထိုင္၍ခြင့္ရၾကၿပီ။ရဟန္းႀကီးေဂါတမရွိစဥ္အခါတုန္းကအမ်ိဳးမ်ိဳးခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ႔ၾကရာယခုအခါဤပညတ္ခ်က္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈတို႔မရွိၿပီ
”ဟု ဆိုခဲ႔၏။
ထိုသို႔ေျပာဆိုခဲ႔ေသာေတာထြက္ရဟန္းႀကီးသုဘဒ္၏စကားသည္“အရွင္မဟာကႆပ
မေထရ္ျမတ္ႀကီး”၏ ဦးထိပ္ေပၚသို႔ မိုးႀကိဳးစက္က်သကဲ႕သို႔ ခံစားခဲ႔ရၿပီးေနာက္ “သာသနာ႔
အႏၱာရာယ္အစ”ဟု အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ သိခဲ႔ရသည္။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္..
(၁)
မသူေတာ္တရားမျပန္႔ပြားမီ။
(၂) သူေတာ္ေကာင္းတရားမေပ်ာက္ပ်က္မီ။
(၃) အလႅဇၨီ အ၀ိနယ မထြန္းကားမီ။
(၄) လဇၨီ ၀ိနည္းတရားမပ်က္ျပားမီ။
(၅) အဓမၼ၀ါဒီတို႔ အင္အားမေကာင္းမီ
(၆) ဓမၼ၀ါဒီတို႔အားမနည္းမီ။ “သဂၤါယနာ”တင္မွျဖစ္မည္ဟု
စိတ္အႀကံျဖစ္လ်က္ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔ရသည္။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ အေျခအေနကိုအကဲခတ္ၾကည့္လွ်င္-ေထရ၀ါဒကို
လံုး၀ယံုၾကည္ လက္ခံေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက အနည္းစု၊နတ္၊ ျဗဟၼာဏအယူအဆ နွင့္ေထရ၀ါဒကို
ေရာေထြးလွ်က္ လက္ခံယံုၾကည္ေနသူက အမ်ားစု ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။
အိမ္တိုင္းလိုလိုနတ္စင္ရွိၾကသည္။
က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္ ေဆးဆရာႏွင့္ကုသသလိုနတ္နွင့္လည္း ကုသည္။ စီးပြားပ်က္လွ်င္ နတ္ေမးသည္။ေဗဒင္ေမးသည္။စီးပြားတက္လွ်င္နတ္မသည္။ဘိုးေတာ္မသည္။ယၾတာေကာင္းသည္
ဟု ဆိုၾက၏။
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>
