"ဦးေက်ာ္သူေျပာတဲ့ ေခတ္သစ္ သူခုိးငတက္ျပား"

(ဒ႑ာရီလား .. ပံုျပင္လား .. တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္လားေတာ့မသိ) ေ႐ွးဗမာမင္းမ်ားလက္ထက္ သူေဌးသူၾကြယ္မ်ား၊ မင္းစိုးရာဇာမ်ားႏွင့္ မတရားေခါင္းပံုျဖတ္ ၾကြယ္ဝ ခ်မ္းသာေနၾကေသာ ဝိသမေလာဘ သူေဌးမင္းမ်ားထံမွ ပစၥည္းဥစၥာ ရတနာေ႐ႊေငြတို႔အား ရယူခိုးဝွက္ၿပီး ဆင္းရဲသားျပည္သူလူထု လယ္သမားမ်ားတို႔အား ဘဝရပ္တည္ ေနထိုင္စားေသာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ လူစြမ္းေကာင္းတစ္ဦး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ ယင္း လူစြမ္းေကာင္းသည္ လ်င္ျမန္သြက္လက္၊ ေပါ့ပါး ဖ်တ္လက္၍ ေၾကာင္တစ္ေကာင္အလား ကိုယ္ေပ်ာက္ပညာ႐ွင္ကဲ့သို႔အလား ပဥၥလက္ပညာ႐ွင္ကဲ့သို႔ အလား ရဲစြမ္းသတၱိ အ႒ာရသ (၁၈) ရပ္ႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ သူရဲေကာင္း တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အမည္နာမကား “ငတက္ျပား” ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။

 ယင္း ငတက္ျပားသည္ လယ္ယာေျမမ်ား၊ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ ဆိတ္ စသည့္ တိရစၧာန္မ်ား၊ သီးပင္စားပင္မ်ားႏွင့္ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား ျပည္သူလူထုအေပါင္းတို႔၏ စည္းစိပ္ဥစၥာမ်ားအား မတရားေခါင္းပံုျဖတ္ ေသြးစုပ္သိမ္းပိုက္ ခဲ့ေသာ အတၱဝါဒီ ဝိသမေလာဘသားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မတရားစီးပြား႐ွာၾကေသာ သူေဌးသူၾကြယ္ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ႀကီးမ်ား၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားအား ပိရိေသသပ္စြာ ျပန္လည္ရယူခဲ့ၿပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ျပည္သူလူထုတို႔အား တဆင့္ျဖန္႔ေဝ ကူညီပံ့ပိုး ခဲ့ေသာ ပရဟိတ လူစြမ္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပသည္။

 ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္၊ မတ္လမွစ၍ ျမန္မာ ျပည္အႏွံ႔ ေသာက္/သံုးေရ႐ွားပါးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕၊ ေက်း႐ြာမ်ားတြင္ အဝီစိေရတြင္း၊ အုတ္ကန္၊ ေရစုပ္စက္၊ ေရပိုက္ စသည္တို႔ကို ပံ့ပိုးကူညီမႈ လုပ္ငန္းစတင္ခဲ့ၿပီး ေက်း႐ြာေပါင္း (၈၂) ႐ြာတို႔အား “အမ်ား ျပည္သူအတြက္ အမ်ားျပည္သူေကာင္းမႈ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)” ကဗၺည္းေက်ာက္စာ ေရးထိုး၍ သိန္း (၂၅ဝဝ) ေက်ာ္ခန္႔ အကုန္အက်ခံ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ယခု ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီကာလသို႔ စတင္ေျခလွမ္းမည္ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သည္ ေရ႐ွားပါးမႈဒဏ္မွ လြတ္ကင္းသက္သာမႈ႐ွိေစရန္ ေရတူးေဖာ္ေရး အတြက္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၌ အထက္ ျမန္မာျပည္ ပုဂံ၊ ေညာင္ဦး၊ ပုပၸါး အနီးတစ္ဝိုက္သို႔ ေရရ႐ွိေရး အတြက္ ျဗဟၼစိုရ္ေျခလွမ္းမ်ား စတင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

 ထိုေက်း႐ြာမ်ားသို႔ သာမန္ ၿမိဳ႕ေနျပည္သူ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေနျပည္သူတို႔ပင္ မဆိုထားႏွင့္ ပုဂံ၊ ေညာင္ ဦး၊ ပုပၸါးၿမိဳ႕ခံျပည္သူတို႔ပင္ မေရာက္ႏိုင္ခဲေသာ ေက်း႐ြာမ်ားသို႔ သာမန္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ျဖင့္ သြားလာ၍မရ။ ပူျပင္းလွေသာ ေနမင္းႀကီး၏ ျပင္းျပလွေသာ အပူဒဏ္ကို ခံစားရကာ ဆူးပင္ကိုင္းပင္မ်ားအား တိုးေဝွ႔၍ ဖံုတစ္ေလာင္းေလာင္းျဖင့္ သြားလာရေသာ ခရီးၾကမ္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထိုေက်း႐ြာမ်ားတြင္ ေသာက္သံုး ေရဟုမဆိုထားႏွင့္ အိုးခြက္မ်ားအား ေဆးေၾကာရန္အတြက္၄င္း၊ တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔႐ွင္းေရးအတြက္ ေျခလက္ေဆးျခင္း၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ ေရခ်ိဳးရန္အတြက္၄င္း၊ သံုးဆြဲရန္ သံုးေရလံုးဝမ႐ွိ။ သူတို႔၏ ေက်း႐ြာ ကေလးမ်ားသည္ သီးျခားေျခာက္ေသြ႔ ပူျပင္းလွေသာ ကမာၻငယ္ေလးအလား ျဖစ္ေနသည္။

 ထိုေက်းလက္ ေန ျပည္သူလူထုတို႔၏ အသားအေရ ေျခာက္ေသြ႔ ညိဳမဲကာ အ႐ုပ္အဆင္းတို႔သည္ သာမန္လူမ်ားထက္ ပု၍ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ထို႐ြာမ်ားမွ အဘိုးအဖြားမ်ား ေျပာစကားအရ “အဖြားတို႔ အေမတို႔ ဘိုးဘြားဘီဘင္ လက္ထက္ကတည္းက ႐ြာမွာေသာက္ေရသံုးေရ မ႐ွိတဲ့အတြက္ (၅) မိုင္ေက်ာ္ေဝးတဲ့ ေရရတဲ့႐ြာအထိ ေရထမ္းပိုးနဲ႔ သြားသယ္ယူရတယ္။ ေခါင္း႐ြက္ၿပီး သြားေရာက္သယ္ရတာေၾကာင့္ အဖြား တို႔ အေမတို႔ အရပ္အေမာင္းေတြဟာ သာမန္ လူေတြထက္ပိုၿပီး ပုေနၾကတာ။ (၆ - ၇) ႏွစ္အ႐ြယ္က တည္းက အခုလို ေရထမ္းပိုးခဲ့ရတာေလ .. အဲဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႕က လူေတြလို အရပ္အေမာင္း ထြားႀကိဳင္းတာ မ႐ွိဘူး” ဟု ရင္နင့္စြာ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေက်း႐ြာမ်ားတြင္ အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္ ျပည္ပအဖြဲ႔ အစ႐ွိ သည့္ အလွဴ႐ွင္မ်ား လာေရာက္၍ ေရတူးေဖာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေရေၾကာ၊ ေျမေၾကာ၊ ငလ်င္ေၾကာမ်ား တို႔ေၾကာင့္ ေရမ်ားထြက္႐ွိျခင္း မ႐ွိေတာ့ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေက်း႐ြာမ်ားတြင္ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးမွ ေရမ်ားအား အလွည့္က် အခ်ိန္စနစ္ျဖင့္ ေပးလွ်က္႐ွိေသာ္လည္း တစ္႐ြာလံုးအတြက္ လံုေလာက္မႈ၊ ဖူလံုမႈမ႐ွိေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေက်း႐ြာမ်ားတြင္ အစိုးရအဖြဲ႔၊ ျပည္ပအလွဴ႐ွင္မ်ား လာေရာက္ရန္ပင္ မလြယ္ကူလွေပ။ ဧရာဝတီ ျမစ္ႀကီးႏွင့္ အလွမ္းေဝးသည့္ ေက်း႐ြာမ်ားစြာကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္) အလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ အသင္းသား/သူမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားတို႔သည္ ေရ႐ွားပါးေသာ ေက်း႐ြာေဒသမ်ားအား ေသာက္/သံုးေရ ရ႐ွိႏိုင္ရန္အတြက္ ေက်း႐ြာေပါင္း (၂၂) ႐ြာတို႔အား ကြင္းဆင္း ေလ့လာခဲ့သည္။ “ေရအသက္ တစ္မနက္” ဟူ၍ ဆိုစကား ႐ွိေသာ္လည္း ေရမရ႐ွိသည့္ မနက္ျဖန္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာတို႔ကို ထိုေက်း႐ြာေန ျပည္သူလူထုတို႔ ခံစားေနၾကရသည္။ ေရမရ႐ွိ၍ အသက္ေပါင္း ေျမာက္ ၏မ်ားစြာတို႔သည္လည္း ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။ ထိုေက်းလက္ေဒသခံ ျပည္သူလူထုတို႔မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႔အား “ေ႐ႊကိုမလို .. ေရကိုသာလိုသည္” ဟူ၍ ဆီးႀကိဳႏႈတ္ ဆက္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးရာတြင္ ေသာက္ေရသန္႔ဗူးမ်ားလည္း ပါဝင္လို႔ေနေပသည္။

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနျဖင့္ မေသာက္သံုးဝင့္ခဲ့ေခ်။ ထိုအခ်ိန္ကာလတြင္ ၿမိဳ႕ေပၚ႐ွိ အခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာဌာန၊ ႐ံုးအဖြဲ႔မ်ား၊ ကုမၼဏီမ်ား၊ ရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္ ဂ်ိဳးျဖဴေရေလွာင္ကန္မွ သြယ္တန္းထားေသာ ေရပိုက္မ်ားမွ ယိုစိမ့္ေပါက္ထြက္ ပန္းထြက္ ေနျခင္း၊ ေရပိုက္ေခါင္းမ်ားမွ ယိုထြက္ေနသည့္ ေရမ်ားတုိ႔သည္ ထိုသို႔ေသာ ေက်း႐ြာေန ျပည္သူလူထုတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားအား ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေထာက္ထား စာနာသင့္ေခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ အမ်ားျပည္သူ ျပည္တြင္း/ပအလွဴ႐ွင္မ်ား ၏ အလွဴေငြမ်ားကို စစ္ေဘး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး စသည့္လိုအပ္ခ်က္မ်ားအား ပံ့ပုိးကူညီ ေပးဆပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္ လူမႈေရးအဖြဲ႔ အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္အျပင္ ယခုကဲ့သို႔ေသာ ေရ႐ွားပါးမႈ ျပႆနာႀကီး မ်ားအား မိမိတို႔ႏိုင္သေလာက္ ကူညီပံ့ပိုးေနရေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးအား လက္ကိုင္ျပဳေသာ ပရဟိတအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ယခုကဲ့သို႔ပုဂံ၊ ေညာင္ဦး ေဒတတစ္ခုတည္းတြင္ ေတြ႔႐ွိရေသာ ေရဒုကၡေရာက္ေနေသာ ေက်း ႐ြာေပါင္း (၂၂) ႐ြာတို႔အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ အရပ္ေဒသ အသီးသီးတို႔တြင္ ေရဒုကၡႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ရပ္႐ြာေဒသေပါင္းမ်ားစြာ ေရတြက္၍ မရေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွ်က္႐ွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔တြင္႐ွိေသာ အလွဴေငြမ်ားတို႔ျဖင့္ ေရကုသုိလ္လွဴရန္အတြက္၄င္း၊ ေရဒုကၡသည္အဖြဲ႔အား ကူညီေဖးမေပးရန္အတြက္၄င္း မႏိုင္ေသာဝန္အား ထမ္း႐ြက္ေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက၊ တစ္ရံေရာအခါက ျပည္သူလူထုတို႔၏ သူရဲေကာင္း၊ လူစြမ္းေကာင္း “ငတက္ျပား” ကဲ့သို႔ ျမင့္ျမတ္လွေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသာ ေပၚေပါက္လာရန္အတြက္ ေတာင့္ တမိပါေတာ့သည္။ သို႔မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေခတ္သစ္ “ငတက္ျပား” လုပ္ရန္သာ႐ွိေတာ့သည္။

 (ယင္းျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ စိတ္ကူးယဥ္ျဖစ္ရပ္မ်ားမဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသူအေရာက္နည္းပါး လွေသာ ေက်း႐ြာေပါင္း (၂၂) ႐ြာတြင္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာ ေသာက္/သံုးေရလံုးဝ မ႐ွိေသာ ေက်း႐ြာမ်ားမွ ေျခာက္ေသြ႔ ေသာလူသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရမႈ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ (ေက်ာ္သူ- Facebook)မွ တဆင့္မ်ွေဝသည္။

စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာျပီးလုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝၾကပါေစ။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)