ေလာကႀကီးက လွေနမယ္

ေလာကသံုးပါးကို ကုန္စင္ေအာင္သိျမင္ေတာ္မူူေသာ သံုးေလာကထြဋ္ထား သဗၺညဳတ ဉာဏပိုင္ရွင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား တပည့္ေတာ္ရွိခိုးပါ၏။
ဒီကမၻာမွာ ဗုဒၶမွဘာသာမွတစ္ပါး တစ္ျခားေသာ ဘာသာ၀င္အမ်ားစုက ဘုရားသခင္က ဒီေလာကႀကီး ကိုဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ (တစ္ခ်ိဳ႔ကဘာ သာမဲ့ေတြလည္းရွိတာမို႔ ဘာသာ၀င္အမ်ားစုလို႔သံုးလိုက္ရတာပါ။) မိမိ၏ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ယွဥ္၍ ထိုဘာသာမ်ားကုိ မွား၏မွန္၏ဟု မဆံုးျဖတ္လိုပါ။ သို႔ေသာ္ ဘ၀င္မက်လွေသာ အခ်က္ကေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ အေရးမႀကီးဘူး ဆိုေပမယ့္ အေရး ပါမယ္လို႔ထင္တာေလးပါ။

ဆိုလိုတာက ဘုရားသခင္သာစြမ္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လူသားတိုင္းကို ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးေတြျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္ထားျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးေတြျဖစ္ေအာင္၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ တရားေတြ ထားတတ္ေအာင္၊ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထားကေလးေတြနဲ႔ ေလာကႀကီးကို လွေနေအာင္ ဖန္းဆင္းေပးခဲ့ေစခ်င္တာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ လူသားတိုင္းဟာ လွပတဲ့ဘ၀ေတြကို တည္ေဆာက္ခ်င္ၾကလို႔ပါပဲ။ တို႔ဗုဒၶက ဖန္းဆင္းရွင္မဟုတ္ ေလေတာ့ ရေအာင္လုပ္ခိုင္းလို႔မရႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲက ေလာကႀကီးကို လွပေအာင္ျဖစ္ေစ ခ်င္တဲ့ စိတ္ထားေလးပါ။
ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းေတြရဲ႕အေပၚမွာ အလွတရားဟာ မွီခိုေနမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ ဆင္းရဲျခင္းဆိုတာဟာ ကိုယ္၏ ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္၏ဆင္းရဲျခင္း ဆိုၿပီးႏွစ္မ်ိဳးေပါ့။ ႐ုပ္ရည္အားျဖင့္လွပတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုပါစို႔။ သူ႔ဘ၀မွာ လိုတိုင္းတ ရႏိုင္ေပမယ့္ တစ္စုံတစ္ရာေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေန မယ္ဆိုရင္ ညိဳးငယ္ေနတဲ့ သူမ်က္ႏွာေပၚမွာရွိတဲ့ အလွတရားဟာျပည့္စံုပါေတာ့မလား။ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ လမ္းေဘးက ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွဟာ တစ္ကယ္ပဲလွတယ္ လို႔ခံစားမိရဲ႕လား။ စိတ္ဆိုးေနတဲ့သူ၊ စိတ္ညစ္ေနတဲ့သူ၊ မနာလို၀န္တိုျဖစ္ေနတဲ့သူ၊ ႏွေျမာတြန္႔တိုေနတဲ့သူ၊ မာန္မာနႀကီးေနတဲ့သူ၊ စသျဖင့္ ေပ့ါေလ။ သူတို႔ေတြရဲ႔ ရင္ထဲကအလွနဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚကအလွ တစ္ထပ္တည္းမက်ပဲနဲ႔ အလွနဲ႔ ျပည့္စံုသူလို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္သလား။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာေလးပါ။
Beauty is the experience that gives us a sense of jog and a sense of peace simultaneously.
အလွတရားဆိုတာ ရႊင္လန္းမႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဆိုတဲ့ ခံစားမႈႏွစ္မ်ိဳးကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ေပးႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ လို႔ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလိုအလွတရားမ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က မဖန္တီးေပးႏိုင္ေပမယ့္ လမ္းၫႊန္ေပး ေတာ္မူတဲ့ေနရာမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာေလာက္ ျပည့္စံုသူ ဘယ္မွာမွ ရွာလို႔မရခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ဘ၀ကိုလည္း အလွပ ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ခဲ့သလုိ အျခားသူေတြကိုလည္း ဒီလိုအလွတရားေတြ လက္ဆင့္ကမ္းေ၀ ငွခဲ့သူပါ။ စကားပံုတစ္ေလးတစ္ခုရွိခဲ့ဖူးတယ္။
The aim of all education is to teach us to love beauty. (Plato)
ပညာေရးအားလံုးရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ဟာ အလွအပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔ပဲတဲ့။ ဒီစကား လံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္ခံတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ -
The danger that blindness to the beauty entails are great.
အလွတရားကို မျမင္တတ္ မခံစားတတ္လို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအႏၱရာယ္ဟာ အင္မတန္ႀကီးမား ေနလိုပါပဲ။ အမိရင္မွ ေမြးဖြားခဲ့စဥ္က ျဖဴစင္မႈေတြအျပည့္ နဲ႔ရွိေနတဲ့လူသား တစ္ေယာက္ရဲ႕အလွဟာ အသက္ႀကီးလွတာနဲ႔အမွ် ေပ်ာက္ဆံုး ေလ်ာ့ပါးလာတာဟာ ေကာင္းျခင္းတရားေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အသိဉာဏ္နည္းေသး တယ္ဆိုတဲ့ ကေလးေတြမွာ ျဖဴစင္ၿပီး အသိဉာဏ္ႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ လူႀကီးေတြက မည္းညစ္ေနတာဟာ သဘာ၀မက်လွပါဘူး။ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် ေလာဘေတြလည္းႀကီးလာ သလို၊ ေဒါသေတြလည္းႀကီးလို႔သာ ေနပါတယ္။ ေလာဘနဲ႔ ေဒါသကိုေတာင္ မရိပ္မိတဲ့ ေမာဟကေတာ့ ျပည့္ေနတာမဆန္းေတာ့ပါဘူး။
မိမိအလိုေတြျပည့္ဖို႔ သူ႔ပစၥည္းကိုလည္း မရ ရေအာင္ယူတတ္ၾကပါတယ္။ ေလာဘ တရားရဲ႕ေစခိုင္းမႈ၊ ေဒါသတရားရဲ႕ေစခိုင္းမႈ၊ ေမာဟတရားရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေအာက္မွာ ညည္းညဴမႈမရွိ အမႈေတာ္ကို ေက်ပြန္း စြာထမ္းေနၾကရပါတယ္။ သူမ်ားခိုင္းသမွ် လုပ္ေနရတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္စိတ္တိုင္က် ကိုယ့္ဘ၀ႀကီးကို လွပေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့တာ အဆန္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႀကိဴး ဆြဲရုပ္ေသးဘ၀ျဖစ္ေနရတာ ၾကာလွပါေပါ့။ သတိတစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ၀င္ေပးၾကပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ အမွန္ကို ျမင္ေပးၾကပါ။
မွတ္ထားတာေလးတစ္ခုရွိတယ္။ မငိုတတ္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕မ်က္၀န္းေတြဟာ အလွတရားနဲ႔မျပည့္စံုဘူးတဲ့။ မႀကိဳက္လိုက္တာေနာ္။ ငိုေနမွေတာ့ အလွတရား ပ်က္ေနၿပီေပါ့။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္႐ႈလိုက္ျခင္းကသာ လွပတဲ့ မ်က္၀န္းေတြျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာကို လွပေစတာဟာ ေဆးနီ၊ ေဆးျပာ ေတြမဟုတ္၊ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္းစြာ ေျပာဆိုျခင္းသာ၊ ကိုယ္ခႏၶာကို လွပေစတဲ့အရာဟာ ေကာင္းမြန္လွတဲ့ အ၀တ္ေတြမဟုတ္၊ ကိုယ္အမူအရာ ယဥ္ေက်းျခင္းမ်ားသာျဖစ္တယ္။ သြယ္လ်ေနတဲ့ လက္ကေလး ေတြကို လွပေစတာဟာ လက္ေကာက္ေတြ၊ လက္စြပ္ေတြမဟုတ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတတ္တဲ့ လက္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္တတ္တာဟာ လွတာပါ၊ သနားတာဟာ လွတာပါ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတာ လွတာပါ၊ ေပးခ်င္၊ ေကၽြးခ်င္တာဟာ လွတာပါ။ မနာလို၀န္တိုတာ၊ သိပ္ႏွေျမာ လြန္းတာ တြန္႔တို႔တတ္တာ၊ မုန္းတာ၊ အၿငိဳးထားတာေတြဟာ မလွပါဘူး။
လူတိုင္းဟာ အႏုပညာရွင္ေတြပါပဲ။ ကိုယ့္ဘ၀ပန္းပုရုပ္ေလးကို ကိုယ္တိုင္ပဲထုဆစ္ ေနၾကတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ လက္ရာေတြက အလြန္ေျပာင္ေျမာက္လွသေလာက္ တစ္ခ်ိဳ႔ ေတာ့လည္း အက်ည္းတန္အရုပ္ဆိုးလွပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ မိမိရဲ႕ေလာကႀကီးဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္တစ္ခုကို အ႐ုပ္ဆိုးေစႏိုင္တဲ့ေဆးစက္ႀကီး မျဖစ္ရေအာင္ အတၱ သမာ ပဏီဓိ စ ဆိုတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေကာင္း ေအာင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။ ဒီလိုမ်ိဳး သာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ေလာကႀကီးက လွေနမယ္ ဆိုတာကိုေပါ့။
May you happy world always be as beautiful as you make it for other.
သူတစ္ပါးအတြက္ ေလာကကိုလွပေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္သေလာက္ သင့္ေလာကလည္း အစဥ္အျမဲ လွပပါေစလို႔ဆုေတာင္းရင္က နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ သတၱ၀ါေတြ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
သုခရိပ္